No Man’s Sky: het universum ontdekken
Dit weekend werd de langverwachte video game No Man’s Sky voor Playstation 4 en PC uitgebracht. Hoewel ik deze game (nog) niet heb gespeeld, is het de moeite waard om het hier op Mission Start te bespreken. No Man’s Sky is opnieuw een voorbeeld van een digitaal spelconcept dat in de klas kan worden ingezet.
Naar het hart van het universum
In No Man’s Sky ben je piloot van je eigen ruimteschip in het heelal en ga je op ontdekkingstocht. Het heelal is onbeschrijflijk groot. Er zijn miljarden (!) planeten om te ontdekken. De game genereert deze werelden tijdens het spelen op basis van een geheim algoritme. Doel is om planeten te vinden, te verkennen en gaandeweg aanwijzingen te vinden voor je reis door het heelal. Ergens bevindt zich het hart van de ruimte, waar je het spel hebt gewonnen als je dit weet te vinden.
Core dynamics en design keys
No Man’s Sky is overduidelijk een singleplayer game, met ontdekken, handelen en overleven als belangrijkste core dynamics voor de gameplay. De kans dat je andere spelers tijdens het spelen tegenkomt is erg klein. Het spel beloont je door je planeten te laten vinden waarvan jij de ontdekker bent en allerlei verrassingen te laten ervaren die zich op deze planeten bevinden. Denk hierbij aan wezens die de planeten bewonen, handige hulpbronnen die je moet verzamelen voor je ruimteschip en ruimtegevechten die soms ontstaan.
Overeenkomsten en verschillen met die andere hype, Pokémon Go
Tja, dan is er nog die mobiele game van dit moment, waar ruim twee miljoen Nederlanders mee aan het spelen zijn. Pokémon Go en No Man’s Sky lijken weinig overeenkomsten met elkaar te hebben. Toch zijn deze er wel. In beide games word je uitgedaagd om nieuwe gebieden te ontdekken. Ook het overlevingsaspect dat in deze twee games zit (de urgentie om je Pokémon of ruimteschip beter te maken) is een overeenkomst. In No Man’s Sky kun je lekker handel bedrijven, wat strategisch spelen erg interessant maakt. Pokémon Go gaat deze optie nog krijgen. Verschillen zitten in het feit dat Pokémon Go iets meer sociale gameplay heeft (samenwerken in teams om gyms te bezetten) en je naar buiten moet om te kunnen spelen. No Man’s Sky is groter en mysterieuzer.
Wat ermee te doen in de klas?
Ik denk dat No Man’s Sky zich uitstekend kan lenen voor inzet bij talige en creatieve vakken, vanwege de dominant aanwezige Core Dynamic ‘ontdekken’. Leerlingen en studenten kun je de game laten spelen en een blog laten schrijven voor het vak Nederlands, waarin ze over hun individuele ruimtereis vertellen. Uiteraard kan dit ook in de vorm van een vlog. Er is mogelijkheid tot interactie, door op elkaar te reageren (tips en informatie uitwisselen). Een gezamenlijk klassendoel kan zijn om het hart van het universum te bereiken. Let op: daar ben je waarschijnlijk een aantal maanden zoet mee, zo niet een heel schooljaar. De creatieve vakken spinnen gaar bij de thematiek van deze game: het verzinnen en toevoegen van je eigen planeet (met beeld en geluid) aan het universum van No Man’s Sky.
Hype Cycle van Gartner voor het onderwijs in 2016
Onlangs werd de jaarlijkse hype cycle gepubliceerd door onderzoeksbureau Gartner. Dit model (een grafiek, in de vorm van een hyperbool) geeft nieuwe trends op gebied van leren en technologie aan en in hoeverre deze al zijn doorontwikkeld of geïmplementeerd. De top van de hyperbool is de zogenaamde ‘hypefase’, waarin allerlei beloften worden gedaan, waarvan het nog maar de vraag is of deze echt verwezenlijkt kunnen worden in het onderwijs.
Gamification was een paar geleden een echte hype: Veel beloften, nog maar weinig goede voorbeelden in de klas. Inmiddels is dit in positieve zin veranderd. Kijk maar eens naar de good practices in onze community. Maar je ziet het ook aan eerder besproken games uit dit kalenderjaar als Planet Coaster en Pokémon Go. Er liggen voor docenten volop kansen om met analoge en digitale spelconcepten aan de slag te gaan.
Voor meer informatie over de Core Dynamics, check de publicatie Gids voor Gamification.